બાલુભા(દેવા)નો રાસડો

બાર બાર વરસ સુધી વેર ચાલ્યાં;

ને સોંપાણા સરકારુને હાથ, જાડેજા ભૂજના ભાયાત.

છેતરીને ભાયાતને નહોતો મારવો;

છેતરીને આ છેલને નહોતો મારવો.

તલવારુ કાઢીને કુંડાળાં તાણિયાં,

દેદાને ચાર ઘડી છૂટો મેલ્ય.

જાડેજા ભૂજના રાજા;

ભાયાતને છેતરીને નહોતો મારવો.

આ છેલને છેતરીને નહોતો મારવો.

ભોળવીને ભાયાતના માથડાં વાઢવાં;

મોરબીના ઠાકોર સંદેશા મોકલે;

મોરબીના કામદાર સંદેશા મોકલે;

દેદાની ભારોભાર માયા જોખ.

જાડેજા ભૂજના રાજા;

ભાયાતને છેતરીને નહોતો મારવો.

આ છેલને છેતરીને નહોતો મારવો;

દહિરેથી છાના તે કાગળ બેનીબા મોકલે,

દેદાને ચાર ઘડી છૂટો મેલ્ય;

દેદાને ફાંસીના હુકમ થાય.

ભોળવીને છેલને નહોતો મારવો;

જાડેજા ભૂજના રાજા,

આ છેલને છેતરીને નહોતો મારવો.

હૈયું વિસારી રૂખડનાથ ગાય છે;

બાલુભાના જીવતાં અમર નામ.

પુસ્તક : ગુજરાતી લોકસાહિત્યમાળા – મણકો– ૫ (પૃષ્ઠ ક્રમાંક 20)
સંપાદક : ગુજરાત લોકસાહિત્ય સમિતિ (મંજુલાલ ર. મજમૂદાર, બચુભાઈ રાવત, મનુભાઈ જોધાણી, પદ્મશ્રી દુલાભાઈ કાગ, મેરૂભા ગઢવી, પુષ્કર ચંદરવાકર, ચન્દ્રકાન્ત વાઘેલા, કનૈયાલાલ જોશી, પ્રહ્લાદ ચી. પરીખ, જોરાવરસિંહ જાદવ.
પ્રકાશક : ગુજરાત લોકસાહિત્ય સમિતિ, અમદાવાદ
વર્ષ : 1966

balubha(dewa)no rasDo