વૃત્તગઝલ

વૃત્તગઝલ

ધીરે ધીરે સતત સપનાં ખૂટવાની કથા છે

આંખો શું છે, બસ તરડ છે, તૂટવાની કથા છે

કોને કોની સરહદ ગ્રસી જાય છે એ પૂછો મા

શ્રદ્ધા આખ્ખા નગર પરથી ઊઠવાની કથા છે

ઝોબો આવે જડભરત આ શ્વાસને કોઈવાર

બાકી આ તો અઢળક પીડા ઘૂંટવાની કથા છે

આંખોને અંગત પગરખા જેવું આંસુ મળ્યું’તું

તેને આ કંટક-નગરમાં લૂંટવાની કથા છે

આપી જેને બચપણ અમે વેદના આ લીધી છે

એ કાળાપથ્થર સમયથી છૂટવાની કથા છે

આ બાજુ જંગલદહન દેમાર ચાલુ, રમેશ

આ બાજુ કૂંપળ અવનવી ફૂટવાની કથા છે.

vruttghazal