રેખ્તા
હિન્દવી
સૂફીનામા
રાજસ્થાની
હવેલીની પાછળ નમ્યો ચાંદ કેરો
પરેશાન, ગમગીન, પીળો ચહેરો.
ઝરણ પર વહેતી
એ રંગીન રમણા!
ખીલ્યાં પોયણાં સંગ
સોહાગ-શમણાં!
અને લોચનોની શમી આજ કેવી
મદીલી છતાં મૂક લજ્જાળુ લહેરો!
હવેલીની પાછળ નમ્યો ચાંદ કેરો
પરેશાન, ગમગીન, પીળો ચહેરો.
વિષાદી જો વાદળમાં
એ મુખ લપાતું,
અમારું ત્યાં કેવું
કલેજું કપાતું!
હવે તો પડ્યો રાહુથી પણ ભયાનક,
શું પૃથ્વી પરેનો આ પડછાયો ઘેરો?
હવેલીની પાછળ નમ્યો ચાંદ કેરો
પરેશાન, ગમગીન, પીળો ચહેરો.
હશે ઇન્દ્રપુરની
નવોઢા એ નારી?
હશે લાડલી
દેવ કરી દુલારી!
પિતા! પૂછતી આજ આંખો નિમાણી :
તમારાં રતન રોળવા શું ઉઝેરો?
હવેલીની પાછળ નમ્યો ચાંદ કેરો
પરેશાન, ગમગીન, પીળો ચહેરો.
અજાણ્યા ઝરૂખે
સલૂણી સુહાની
ભર્યા જોબને આ
ઢળી જિંદગાની :
અરે, મુક્ત આકાશી પંખીને પીંખે,
શિકારીનો પાષાણી પંજો નમેરો!
હવેલીની પાછળ નમ્યો ચાંદ કેરો
પરેશાન, ગમગીન, પીળો ચહેરો.
સ્રોત
- પુસ્તક : મધુવન (પૃષ્ઠ ક્રમાંક 167)
- સંપાદક : હરીન્દ્ર દવે
- પ્રકાશક : પ્રવીણ પ્રકાશન, રાજકોટ
- વર્ષ : 2002
- આવૃત્તિ : 4