ભીનાશ એની આંખને, ઘેરી વળી હતી

ભીનાશ એની આંખને, ઘેરી વળી હતી,

મારા વિશેની લાગણી, ભૂલી પડી હતી.

બોલ્યો હઈશ ઊંઘમાં, તે સાંભળી હતી,

એ વાત શાયદ દ્વારને, ભીંતે કહી હતી.

છૂટા પડ્યાથી લાગણી, પૂરી થતી નથી,

ભૂલી જવાની વાત તો, તેં પણ કરી હતી.

તારા અબોલા એટલે સુકાયેલું તળાવ,

તારું અમસ્તું બોલવું, ખળખળ નદી હતી.

પંખી બધાંયે સામટાં, ઊડી ગયાં પછી,

એકાદ ડાળી વૃક્ષની તૂટી પડી હતી.

bhinash eni ankhne, gheri wali hati