રેખ્તા
હિન્દવી
સૂફીનામા
રાજસ્થાની
લલિત ત્રિવેદી
એક હુસ્નેખયાલ
પ્હેલવ્હેલું એક પંખીડું ઊડેલું ત્યારની આ વાત છે...
આભલું આખુંય રોમાંચિત થયેલું ત્યારની આ વાત છે...
સૃષ્ટિ પર પ્હેલી વખત એક જ થવાં મળતાં'તાં ફૂલો ને પવન
પાંખડી પર કિરણનું પગલું પડેલું ત્યારની આ વાત છે...
પાણીને ખળખળ મળી... કવિતા મળી મરમરની હરએક વૃક્ષને
પ્હેલવ્હેલું ગીત જંગલમાં વહેલું ત્યારની આ વાત છે...
ગીત સૂણી કોઈ બોલ્યું મ્હેક છે ને કોઈ બોલ્યું ગ્હેક છે
ઋતુઓએ માટીનું ભાષાંતર કરેલું ત્યારની આ વાત છે...
શું પછી ટશરો સખીની આંખમાં ફૂટી અને ટહૂકા થયા!!
એક જણ પલળ્યો અને ઝરણું ફૂટેલું ત્યારની આ વાત છે...
ફૂલ... પંખી... પ્રેમીઓ... એકાંતમાં ઘરથી અલગ મળતાં હતાં...
તે સ્થળે ‘ઉદ્યાન' નામે પાંગરેલું ત્યારની આ વાત છે...
તે સમે વરસાદમાં આવી કસક ને મોરને રંગો ફૂટ્યા.…
મેં તને નિરખી ને અજવાળું થયેલું ત્યારની આ વાત છે...
તું પછી આઘો જઈ કોઈ સ્થળે રહેવા ગયો તે યાદ કર
આપણું એક જ હતું તે ઘર પડેલું ત્યારની આ વાત છે...
(૧૩-૭-’૧ર, ૧૪-૭-'૧ર, ૧૭-૭-'૧ર)
સ્રોત
- પુસ્તક : બેઠો છું તણખલા પર (પૃષ્ઠ ક્રમાંક 11)
- સર્જક : લલિત ત્રીવેદી
- પ્રકાશક : રંગદ્વાર પ્રકાશન
- વર્ષ : 2018