થોડે સુધી જઈને અટકી ગયા હશે

થોડે સુધી જઈને અટકી ગયા હશે,

મારો વિચાર નક્કી સમજી ગયા હશે!

સપનામાં કંકુવરણી કંકોતરી પઢું,

મનમાં ને મનમાં એ પણ પરણી ગયાં હશે!

નહિતર ન હોય આવો માહોલ રણ મહીં,

હરણાંઓ નક્કી મૃગજળને પી ગયાં હશે.

એકાંતમાં એ રડતાં જોવાં મળી શકે,

મહેફિલ ખુમારીથી જે ગજવી ગયાં હશે.

સૂરજને માત્ર જોઈ પરસેવે ન્હાય છે,

એ વાદળોને જોઈ, પલળી ગયાં હશે.

આ પથ્થરોમાં કૂંપળ કેવી રીતે ફૂટી?

બાળકનાં હાથ એને અડકી ગયાં હશે!

‘નિનાદ’ એમ મયખાને જાય ના કદી,

મિત્રો જ હાથ પકડીને લઈ ગયાં હશે.

thoDe sudhi jaine atki gaya hashe