કવિતાથી વધુ કંઈ નહીં

કશુંયે ના કવિતા સમ, કવિતાથી વધુ કંઈ નહીં,

કવિતાના જ ખાઉ સમ, કવિતાથી વધુ કંઈ નહીં.

ખીલે એ પાનખરમાં ને વસંતે થાય વૈરાગી,

નરી નિત મ્હેકતી મોસમ, કવિતાથી વધુ કંઈ નહીં.

કવિતા એટલે કાગળમાં માનવતાના હસ્તાક્ષર,

તપાસો સત્ત્વ, રજ ને તમ, કવિતાથી વધુ કંઈ નહીં.

કદી એકાંત અજવાળે, કદી આ આંસુઓ ખાળે,

બનાવે શ્વાસને ફોરમ, કવિતાથી વધુ કંઈ નહીં.

વણ્યું ચરખે કબીરે એ કે એણે ગણગણ્યું’તું એ?

કહો મોંઘું કયું રેશમ? કવિતાથી વધુ કંઈ નહીં.

થશે ઝાંખા શિલાલેખો કે તૂટશે કોટના ગુંબજ,

હશે પરભાતિયા કાયમ, કવિતાથી વધુ કંઈ નહીં.

kavitaathii vadhu kain nahiin