મને લાગે છે કે મારાં તને પૂજન નથી પ્હોંચ્યાં,

નકર મુજ દ્વાર પર કાં તુજ ચરણ પાવન નથી પ્હોંચ્યાં?

જીવન-સંધ્યા સમે પણ એ જ રંગત, એ જ લાલી છે;

કહ્યું કોણે કે કાયમ કોઈનાં જોબન નથી પહોંચ્યાં?

નજર સામે જ ઝાકળ રૂપે તારાં અશ્રુ ચળકે છે;

પછી હું કેમ માનું તુજને મુજ ક્રંદન નથી પહોંચ્યાં?

નયન કરતાં હૃદય તુજથી ઘણું નજદીક લાગે છે;

સ્મરણ પ્હોંચીને ઝંપ્યાં તોય તુજ દર્શન નથી પ્હોંચ્યાં.

કોઈની વેણીએ વેરાન સહરાને મહેકાવ્યું,

સુમન પહોંચી ગયાં ત્યાં, જ્યાં હજી ઉપવન નથી પ્હોંચ્યાં.

ખરે થઈ જાત સ્વર્ગે અપ્સરાનાં રૂપ કોડીનાં,

એ સારું છે કે ત્યાં તુજ રૂપનાં વર્ણન નથી પહોંચ્યાં.

નહીં સમજાય એને ભેદ સાચો રાત્રિ શોભાનો,

તળેટીને શિખરનાં જ્યાં સુધી ચુંબન નથી પહોંચ્યાં.

કહે છે કોણ કે સમદૃષ્ટિ, સાગર, તેં નથી રાખી?

કયા ઓવારે તારાં મસ્ત આંદોલન નથી પ્હોંચ્યાં?

ભરેલી જિંદગાનીમાં નરી કડવાશ બોલે છે,

અમારે કાને તારાં મિષ્ટ સંબોધન નથી પ્હોંચ્યાં.

છે સાક્ષી કારમા ઘાના નિરંતર દૂઝતા જખ્મો,

કે આ જખ્મી સુધી કોઈનાંય આશ્વાસન નથી પ્હોંચ્યાં.

નથી ત્યાં-ત્યાં પ્રણય-ઉષ્મા, નથી તૃષ્ણા, નથી ચેતન,

હજી ‘કિસ્મત' તણાં જ્યાં-જ્યાં હૃદય-સ્પંદન નથી પ્હોંચ્યાં.

mane lage chhe ke maran tane pujan nathi phonchyan,

nakar muj dwar par kan tuj charan pawan nathi phonchyan?

jiwan sandhya same pan e ja rangat, e ja lali chhe;

kahyun kone ke kayam koinan joban nathi pahonchyan?

najar same ja jhakal rupe taran ashru chalke chhe;

pachhi hun kem manun tujne muj krandan nathi pahonchyan?

nayan kartan hrday tujthi ghanun najdik lage chhe;

smran phonchine jhampyan toy tuj darshan nathi phonchyan

koini weniye weran sahrane mahekawyun,

suman pahonchi gayan tyan, jyan haji upwan nathi phonchyan

khare thai jat swarge apsranan roop koDinan,

e sarun chhe ke tyan tuj rupnan warnan nathi pahonchyan

nahin samjay ene bhed sacho ratri shobhano,

taletine shikharnan jyan sudhi chumban nathi pahonchyan

kahe chhe kon ke samadrashti, sagar, ten nathi rakhi?

kaya oware taran mast andolan nathi phonchyan?

bhareli jindganiman nari kaDwash bole chhe,

amare kane taran misht sambodhan nathi phonchyan

chhe sakshi karma ghana nirantar dujhta jakhmo,

ke aa jakhmi sudhi koinanya ashwasan nathi phonchyan

nathi tyan tyan prnay ushma, nathi trishna, nathi chetan,

haji ‘kismat tanan jyan jyan hriday spandan nathi phonchyan

mane lage chhe ke maran tane pujan nathi phonchyan,

nakar muj dwar par kan tuj charan pawan nathi phonchyan?

jiwan sandhya same pan e ja rangat, e ja lali chhe;

kahyun kone ke kayam koinan joban nathi pahonchyan?

najar same ja jhakal rupe taran ashru chalke chhe;

pachhi hun kem manun tujne muj krandan nathi pahonchyan?

nayan kartan hrday tujthi ghanun najdik lage chhe;

smran phonchine jhampyan toy tuj darshan nathi phonchyan

koini weniye weran sahrane mahekawyun,

suman pahonchi gayan tyan, jyan haji upwan nathi phonchyan

khare thai jat swarge apsranan roop koDinan,

e sarun chhe ke tyan tuj rupnan warnan nathi pahonchyan

nahin samjay ene bhed sacho ratri shobhano,

taletine shikharnan jyan sudhi chumban nathi pahonchyan

kahe chhe kon ke samadrashti, sagar, ten nathi rakhi?

kaya oware taran mast andolan nathi phonchyan?

bhareli jindganiman nari kaDwash bole chhe,

amare kane taran misht sambodhan nathi phonchyan

chhe sakshi karma ghana nirantar dujhta jakhmo,

ke aa jakhmi sudhi koinanya ashwasan nathi phonchyan

nathi tyan tyan prnay ushma, nathi trishna, nathi chetan,

haji ‘kismat tanan jyan jyan hriday spandan nathi phonchyan