ખૂબ સાંભરી તને મેં બહુ રડી છે,
તું હમેશાં છીપમાં મોતી બની છે.
જાત સાથે પણ લડી ચાહી તને મેં,
તું હમેશાં યુદ્ધનું કારણ બની છે!
કોઈ ક્ષણ તારી નિકટ લાવી શકી નહીં,
મેં સમયની નાડ અંતે પારખી છે.
મારી આંખોમાં ચરણ-ચિહ્નો મૂકીને-
તું કોઈની આંખમાં ચાલી ગઈ છે.
દર્દ થઈને રહી ગઈ તું થોડી-થોડી,
આખ્ખે-આખ્ખી તુંય તે ક્યાં જઈ શકી છે?
khoob sambhri tane mein bahu raDi chhe,
tun hameshan chhipman moti bani chhe
jat sathe pan laDi chahi tane mein,
tun hameshan yuddhanun karan bani chhe!
koi kshan tari nikat lawi shaki nahin,
mein samayni naD ante parkhi chhe
mari ankhoman charan chihno mukine
tun koini ankhman chali gai chhe
dard thaine rahi gai tun thoDi thoDi,
akhkhe akhkhi tunya te kyan jai shaki chhe?
khoob sambhri tane mein bahu raDi chhe,
tun hameshan chhipman moti bani chhe
jat sathe pan laDi chahi tane mein,
tun hameshan yuddhanun karan bani chhe!
koi kshan tari nikat lawi shaki nahin,
mein samayni naD ante parkhi chhe
mari ankhoman charan chihno mukine
tun koini ankhman chali gai chhe
dard thaine rahi gai tun thoDi thoDi,
akhkhe akhkhi tunya te kyan jai shaki chhe?
સ્રોત
- પુસ્તક : ઊભો છે સમય બહાર (પૃષ્ઠ ક્રમાંક 63)
- સર્જક : દિલીપ વ્યાસ
- પ્રકાશક : પોતે
- વર્ષ : 1984