કરી વજ્જર સમી છાતી તને ભૂલી જવી છે

કરી વજ્જર સમી છાતી તને ભૂલી જવી છે,

હવે આખી અને આખી તને ભૂલી જવી છે.

તને સંભારી સંભારીને હણહણતી તરસને-

સખત ચાબૂક ફટકારી તને ભૂલી જવી છે.

ભલે હું વિસ્મરણના સાતમે કોઠે હણાતો,

છયે કોઠામાં તો વ્યાપી તને ભૂલી જવી છે.

ભલેને તાપવા બે હાથ પણ લાવી શકું નહિ,

સ્મરણનો ગંજ સળગાવી તને ભૂલી જવી છે.

ન ગણકારીશ માન-અપમાન, દ્વારે શબ્દના જૈ-

કવિતા ભીખમાં માગી તને ભૂલી જવી છે.

લખેલાં પાન, કોરાં પાનને સંભાળી લેશે;

હવે આ ડાયરી વાસી તને ભૂલી જવી છે.

kari wajjar sami chhati tane bhuli jawi chhe