
નજર સામે ન જાણે કેટલાં શહેરો તરી આવ્યાં.
ડૂબેલા વ્હાણને જ્યારે કિનારા સાંભરી આવ્યા.
સવારે નીકળ્યા’તા જે કુંવારી લાગણી લઈને;
એ લોકો સાંજ ઢળતામાં ઉદાસીને વરી આવ્યા.
ઝૂરાપાનું આ વળગણ ક્યાં ઉતારી નાખવું મિત્રો;
અમે પણ ચોકની વચ્ચે ચટાઈ પાથરી આવ્યા.
પડ્યા પળવાર માટે એકલા જો ઘરના ફળિયામાં,
તો ખોળામાં સૂકાયેલ જૂઈનાં પર્ણો ખરી આવ્યાં.
najar same na jane ketlan shahero tari awyan
Dubela whanne jyare kinara sambhri aawya
saware nikalya’ta je kunwari lagni laine;
e loko sanj Dhaltaman udasine wari aawya
jhurapanun aa walgan kyan utari nakhawun mitro;
ame pan chokni wachche chatai pathari aawya
paDya palwar mate ekla jo gharna phaliyaman,
to kholaman sukayel juinan parno khari awyan
najar same na jane ketlan shahero tari awyan
Dubela whanne jyare kinara sambhri aawya
saware nikalya’ta je kunwari lagni laine;
e loko sanj Dhaltaman udasine wari aawya
jhurapanun aa walgan kyan utari nakhawun mitro;
ame pan chokni wachche chatai pathari aawya
paDya palwar mate ekla jo gharna phaliyaman,
to kholaman sukayel juinan parno khari awyan



સ્રોત
- પુસ્તક : હું જ દરિયો, હું જ ભેખડ (પૃષ્ઠ ક્રમાંક 8)
- સર્જક : યોગેશ વૈદ્ય
- પ્રકાશક : સાહિત્ય સંગમ
- વર્ષ : 1998
- આવૃત્તિ : (પ્રથમ આવૃત્તિ)