પહેલાં છાંટે ભુલાઈ જાતાં ચડ્ડી-બંડી, પડતાં ભેરુસાદ, યાદ સરવરિયું આવે, એ રજવાડું! આહાહાહા!

અમે પાદરે ગામ ગજવીએ અને સીમમાં બાપુજીને યાદ તૂટેલું નળિયું આવે, એ રજવાડું! આહાહાહા!

રમતાં-રમતાં સાંજ પડે ને ઝાલર વાગે, ઝાંખ વળે ને તોય મજાનો અંત ન આવે, એવે ટાણે સામે ચાલી,

મને શોધવા છેક પાદરે માની પાછળ આખી શેરી, ઘર, તોરણ ને ફળિયું આવે, એ રજવાડું! આહાહાહા!

અરે! આંબલીપીપળી રમતાં પોતીકા આ હાથ ધ્રૂજતાં, જાણીતી એક ડાળ છૂટતાં, સામે ફળિયે માળા કરતી,

કંકુ ડોશી પહેલાં બોલે ગાળ, પછી બે કૂવા જેવી આંખે બબ્બે નદિયું આવે, એ રજવાડું! આહાહાહા!

અજવાળાને કહી ‘આવજે’ દૂધે વાળુ કરીને રાતે ખુલ્લા ફળિયે તારાની છાબડિયું ભરીએ અને છેવટે,

દાદીમાએ તેડાવેલી પરી પાંપણે જરા ઝૂલતાં અંધારાનું તળિયું આવે, એ રજવાડું! આહાહાહા!

દાતરડું બદલીને પાછો કામે વળવા ડગ માંડું ત્યાં શરીર ઝંખે ખાવા થોડો થાક અને બસ એવે ટાણે,

સૂરજ પહેલાં ઝાકળ જોયું હો એ શેઢે એક રોટલા ભેગી બે ડુંગળિયું આવે, એ રજવાડું! આહાહાહા!