ગગન સાથ લઈ ઊતરે એ ફરકતું
વિહંગ-પાંખથી જે ખરી જાય પીછું
ફરકવું પડે ત્યારે ભૂરી હવામાં
ઝીણાં શિલ્પ કૈં કોતરી જાય પીછું
હજી એમાં કલશોર ગુંજે વિહગનો
સૂનું આંગણું આ ભરી જાય પીછું
હૃદયમાં વસ્યાં પંખીઓ બ્હાર આવે
કદી આંખમાં જો તરી જાય પીછું
ગગનના અકળ શૂન્યમાં જઈ ડૂબે, જે
વિહગને ખર્યું સાંભરી જાય પીછું
gagan sath lai utre e pharakatun
wihang pankhthi je khari jay pichhun
pharakawun paDe tyare bhuri hawaman
jhinan shilp kain kotri jay pichhun
haji eman kalshor gunje wihagno
sunun anganun aa bhari jay pichhun
hridayman wasyan pankhio bhaar aawe
kadi ankhman jo tari jay pichhun
gaganna akal shunyman jai Dube, je
wihagne kharyun sambhri jay pichhun
gagan sath lai utre e pharakatun
wihang pankhthi je khari jay pichhun
pharakawun paDe tyare bhuri hawaman
jhinan shilp kain kotri jay pichhun
haji eman kalshor gunje wihagno
sunun anganun aa bhari jay pichhun
hridayman wasyan pankhio bhaar aawe
kadi ankhman jo tari jay pichhun
gaganna akal shunyman jai Dube, je
wihagne kharyun sambhri jay pichhun
સ્રોત
- પુસ્તક : આધુનિક ગુજરાતી કવિતા (પૃષ્ઠ ક્રમાંક 120)
- સંપાદક : સુરેશ દલાલ, જયા મહેતા
- પ્રકાશક : સાહિત્ય અકાદમી
- વર્ષ : 1989