એક જ દશાનાં દૃશ્ય બે આંખોને તીર છે

એક જ દશાનાં દૃશ્ય બે આંખોને તીર છે,

એમાં જ પ્યાસ છે અને એમાં જ નીર છે.

દેખાવમાં તો હાથની થોડી લકીર છે,

પણ એ જીવનની જાળના સૌએ અસીર છે.

દુઃખ એ જ છે કે કોઈ અહીં હમસફર નથી,

નહિ તો આ રાહના તો ઘણા રાહગીર છે.

કોઈ મને પછાડવા કોશિશ કરો નહીં,

જેને હજાર હાથ છે એ દસ્તગીર છે.

ફેલાવવા ન દેશો કદી હાથ એમને,

રાખે છે મુઠ્ઠી બંધ એ સાચા ફકીર છે.

ફાડું છું એક વસ્ત્ર, વણી લઉં છું હું બીજું,

મારામાં એક કૈસ છે તો એક કબીર છે.

જગને બતાવવામાં હવે રસ નથી મને,

પહેલાં હતું જે એ જ હજી પણ ખમીર છે.

પ્રીતિની આ જ સાચી પીડા હોવી જોઈએ,

એ આવશે નહીં ને છતાં મન અધીર છે.

ભટકી રહી છે રૂહ તો એની ગલી મહીં,

બેફામ જે કબરમાં છે એ તો શરીર છે.

Ek Ja Dashanaa drushyaa be aankhone tiir chhe