દેખાય તું ન ક્યાંય ને હું દૃશ્યમાન છું,

તું મૌનની સ્વરાવલિ, હું વૃંદગાન છું.

જોટો ન મારો ક્યાંય ને તું પણ અનન્ય છે,

તારા સમાન તું જ, હું મારા સમાન છું.

ઝુમરામાં બધ્ય કોઈ વિલબિંત ખ્યાલ તું,

હું મારવામાં બધ્ય કોઈ બોલતાન ખ્યાલ છું

તારો રંગ કૃષ્ણ છે, એનું ન માન તું,

વાદળ સમાન હું ય સ્હેજ ભીનેવાન છું.

તું વિદ્યામાના સૃષ્ટિનાં કણકણમાં હોય તો,

હું પણ ‘સહજ’ એ બે કણોની દરમિયાન છું.

dekhay tun na kyanya ne hun drishyaman chhun,

tun maunni swarawali, hun wrindgan chhun

joto na maro kyanya ne tun pan ananya chhe,

tara saman tun ja, hun mara saman chhun

jhumraman badhya koi wilbint khyal tun,

hun marwaman badhya koi boltan khyal chhun

taro rang krishn chhe, enun na man tun,

wadal saman hun ya shej bhinewan chhun

tun widyamana srishtinan kanakanman hoy to,

hun pan ‘sahj’ e be kanoni darmiyan chhun

dekhay tun na kyanya ne hun drishyaman chhun,

tun maunni swarawali, hun wrindgan chhun

joto na maro kyanya ne tun pan ananya chhe,

tara saman tun ja, hun mara saman chhun

jhumraman badhya koi wilbint khyal tun,

hun marwaman badhya koi boltan khyal chhun

taro rang krishn chhe, enun na man tun,

wadal saman hun ya shej bhinewan chhun

tun widyamana srishtinan kanakanman hoy to,

hun pan ‘sahj’ e be kanoni darmiyan chhun