હાર્યો બખિયા ભરતાં-ભરતાં!

જીવી રહ્યો છું મરતાં-મરતાં ઠંડા શ્વાસો ભરતાં-ભરતાં,

મરતાં-મરતાં કોણ નજરને દોરી રહ્યું છે હરતાં-ફરતાં?

આંખો સ્થિર છે દર્શન-ઘેલી એ છે ચિંતાતુર જીવનનાં,

દિલના ધબકારા જોવાને હાથ મૂકે છે ડરતાં-ડરતાં.

દુઃખથી ટેવાયેલું હૈયું શાંતિ મેળવશે શું કિનારે?

જા મઝધારે પાછો, પાગલ! આવ્યો તેવો તરતાં-તરતાં.

હસતા જખ્મો ના અળસાયા દૂઝતા ઘાવો ના રૂઝાયા,

હાય અભાગી આખું જીવતર હાર્યો બખિયા ભરતાં-ભરતાં.

ગમગીનીનો બોજ ઘટ્યો કાં સૂકો દરિયો શેં જોવાશે?

એવો શો આધાર મળ્યો, દિલ! ઝરણાં થંભ્યા ઝરતાં-ઝરતાં?

ધરતીકંપ થયો કે ફરી ગઈ દર્શનની આનંદ-ધ્રુજારી;

છૂટી ગયું કાં હાથથી, સાકી! હોઠે પ્યાલું ધરતાં-ધરતાં?

માન 'જિગર' એ પાણી છે જે પાલવને તરબોળ બનાવે,

આંસુ તો તડપ્યા જ કરે છે પાંપણ પર થંભી થરથરતાં.

haryo bakhiya bhartan bhartan!