ચન્દન સમાન મહેકતી કાયાની પાસ છું

ચન્દન સમાન મહેકતી કાયાની પાસ છું;

લાગે છે એમ કે હું સદેહે સુવાસ છું.

તારા અધર પે સ્મિત ફરીથી ખીલી ઊઠ્યું;

એ ગૌણ વાત છે કે હજી હું ઉદાસ છું.

જોઈ લે છેલ્લીવાર તું રેખાઓ હાથની;

સંધ્યા – સમયનો ક્ષીણ થતો હું ઉજાસ છું.

એના હરેક કણમાં અનાગતની ઝંખના;

તૂટી રહેલો આખરી વેળાનો શ્વાસ છું.

ધુમ્મસની જેમ પળમાં વિખેરાઈ જઈશ હું;

આમેય ક્યાં જીવંત છું? ‘હોવાનો’ ભાસ છે.

સાંનિધ્યમાં પ્રકાશ, મહક, આર્દ્રતા મળ્યા;

કોઈ કબર ઉપરનું સુકાયેલું ઘાસ છું.

ચાતકના કંઠથી તે કોઈ ઊંટની ખરી;

વિખરાઈને પડેલી ચિરંજીવ પ્યાસ છું.

chandan samaan mahektii kaayaanii paas chhu