રેખ્તા
હિન્દવી
સૂફીનામા
રાજસ્થાની
શબદ
shabad
વિપિનકુમાર કીકાણી
વિપિનકુમાર કીકાણી
સાગરી પેટાળ પેઠે, માંડ મેં તોડ્યો શબદ;
દાગના સુરંગ ફૂટે, તેમ મેં ફોડ્યો શબદ!
ઝીની ઝીની આ ચદરિયાં ફાટી તૂટી થઈ ગઈ,
થીંગડાંની જેમ એમાં ચોતરફ સાંધ્યો શબદ!
એકતારા જેમ રણઝણતો થયો આ માંહ્યલો;
જેવો એના તાન પર થઈ મસ્ત મેં જોડ્યો શબદ!
બંધ કરિયાં બારણાં, ભોગળ ભીડી, ગઠરી લીધી;
ને ગઠરિયામાં મૂકી, દઈ વળ અને બાંધ્યો શબદ!
દેશ પહોંચી, હાશ કહીને, પોટલી નીચે મૂકી;
રામજીનું નામ લઈ, હળવેકથી છોડ્યો શબદ!
હાથ ભાલો, ઢાલ કેડે, અશ્વ પર થઈને સવાર;
સિંદુરી થાપા દઈને, ખાંભીએ ખોડ્યો શબદ!
કેવી મસ્તી! રોફ કેવો! કેવી મારી બેખુદી!
અધખૂલ્યા આ ઓષ્ઠ પરથી, જ્યારથી ચૂમ્યો શબદ!
કોણ જાણે મેં કર્યા કેવા હશે, કૈં કૈં ગુનાહ;
આજ મારાથી જ મારો, લો જુઓ, રૂઠ્યો શબદ!
સ્રોત
- પુસ્તક : ગઝલશતક (પૃષ્ઠ ક્રમાંક 77)
- સંપાદક : હર્ષદ ત્રિવેદી
- પ્રકાશક : ગુજરાત સાહિત્ય અકાદમી
- વર્ષ : 1999