બેપગા છે માત્ર પડછાયા મને માલૂમ છે
bepagaa chhe maatra padchaayaa mane maalum chhe


બેપગા છે માત્ર પડછાયા મને માલૂમ છે,
એ નથી વહારે કદી ધાયા મને માલૂમ છે.
વાંઝણી બદલીની છે છાયા મને માલૂમ છે,
તારી દુનિયા એટલે માયા મને માલૂમ છે.
એક વેળા શું ઘણી વેળા દઝાડ્યો છે મને,
આગ છે હર ફૂલની કાયા મને માલૂમ છે.
બાજુવાળાનેય મહેકી પજવે છે એ બેસબબ,
ઉપદ્રવી છે ઈત્રના ફાયા મને માલૂમ છે
આ હયાતીની હવેલી છે ઘડી કે બે ઘડી,
ડગમગે છે હસ્તીના પાયા મને માલૂમ છે.
ભીડ ભાળી ધક્કામૂક્કી તેઓ કરવાના અચૂક,
છે નગરના લોક રઘવાયા મને માલૂમ છે.
મૂળ વતની આમ આપસમાં કદી ના બાખડે,
બાખડે છે એ છે વસવાયા મને માલૂમ છે.
છાશવારે ફૂંકી મારે છે જે નગરોનાં નગર,
એ બધા કહેવાય છે ડાહ્યા મને માલૂમ છે.
દૂરથી દેખાય છે ચોખ્ખાચણક એ હાથ પણ,
લોહીથી છે છેક ખરડાયા મને માલૂમ છે.
એટલે તો દૂરથી એને કરું છું હું સલામ,
મૌલવી પણ છે ‘મહામાયા’ મને માલૂમ છે.
ખોડવા’તા મારે ‘ઘાયલ’ મારી રીતે એ બધા,
ક્યાં હજી શબ્દો છે ખોડાયા મને માલૂમ છે.
bepga chhe matr paDchhaya mane malum chhe,
e nathi wahare kadi dhaya mane malum chhe
wanjhni badlini chhe chhaya mane malum chhe,
tari duniya etle maya mane malum chhe
ek wela shun ghani wela dajhaDyo chhe mane,
ag chhe har phulni kaya mane malum chhe
bajuwalaney maheki pajwe chhe e besabab,
upadrawi chhe itrna phaya mane malum chhe
a hayatini haweli chhe ghaDi ke be ghaDi,
Dagamge chhe hastina paya mane malum chhe
bheeD bhali dhakkamukki teo karwana achuk,
chhe nagarna lok raghwaya mane malum chhe
mool watani aam apasman kadi na bakhDe,
bakhDe chhe e chhe waswaya mane malum chhe
chhashware phunki mare chhe je nagronan nagar,
e badha kaheway chhe Dahya mane malum chhe
durthi dekhay chhe chokhkhachnak e hath pan,
lohithi chhe chhek kharDaya mane malum chhe
etle to durthi ene karun chhun hun salam,
maulawi pan chhe ‘mahamaya’ mane malum chhe
khoDwa’ta mare ‘ghayal’ mari rite e badha,
kyan haji shabdo chhe khoDaya mane malum chhe
bepga chhe matr paDchhaya mane malum chhe,
e nathi wahare kadi dhaya mane malum chhe
wanjhni badlini chhe chhaya mane malum chhe,
tari duniya etle maya mane malum chhe
ek wela shun ghani wela dajhaDyo chhe mane,
ag chhe har phulni kaya mane malum chhe
bajuwalaney maheki pajwe chhe e besabab,
upadrawi chhe itrna phaya mane malum chhe
a hayatini haweli chhe ghaDi ke be ghaDi,
Dagamge chhe hastina paya mane malum chhe
bheeD bhali dhakkamukki teo karwana achuk,
chhe nagarna lok raghwaya mane malum chhe
mool watani aam apasman kadi na bakhDe,
bakhDe chhe e chhe waswaya mane malum chhe
chhashware phunki mare chhe je nagronan nagar,
e badha kaheway chhe Dahya mane malum chhe
durthi dekhay chhe chokhkhachnak e hath pan,
lohithi chhe chhek kharDaya mane malum chhe
etle to durthi ene karun chhun hun salam,
maulawi pan chhe ‘mahamaya’ mane malum chhe
khoDwa’ta mare ‘ghayal’ mari rite e badha,
kyan haji shabdo chhe khoDaya mane malum chhe



સ્રોત
- પુસ્તક : ગુજરાતી કવિતાચયન : ૧૯૯૧ (પૃષ્ઠ ક્રમાંક 14)
- સંપાદક : હર્ષદ ત્રિવેદી
- પ્રકાશક : ગુજરાતી સાહિત્ય પરિષદ
- વર્ષ : 1992