આમથી તેમ જઈ આખરે મન રોઈ પડ્યું,
વાર્યું ઘરમાં તો ચડી છાપરે મન રોઈ પડ્યું.
એક તો શબ્દનો વિસ્તાર, પણ વળાંકભર્યો;
-ને વળી એમાં ખૂણે-ખાંચરે મન રોઈ પડ્યું.
યાદ કોની છે તેની સ્પષ્ટતા થઈ ન શકી,
સાવ અનુમાન અને આશરે મન રોઈ પડ્યું.
ઊંચકાઈ ને ઢળી સાંજની નજર નમણી,
કોઈ કિલ્લાને એક કાંગરે મન રોઈ પડ્યું.
આખરે રાત કવિતાની પણ થઈ પૂરી
-ને સવારે સખત ઉજાગરે મન રોઈ પડ્યું!
amthi tem jai akhre man roi paDyun,
waryun gharman to chaDi chhapre man roi paDyun
ek to shabdno wistar, pan walankbharyo;
ne wali eman khune khanchre man roi paDyun
yaad koni chhe teni spashtata thai na shaki,
saw anuman ane ashre man roi paDyun
unchkai ne Dhali sanjni najar namni,
koi killane ek kangre man roi paDyun
akhre raat kawitani pan thai puri
ne saware sakhat ujagre man roi paDyun!
amthi tem jai akhre man roi paDyun,
waryun gharman to chaDi chhapre man roi paDyun
ek to shabdno wistar, pan walankbharyo;
ne wali eman khune khanchre man roi paDyun
yaad koni chhe teni spashtata thai na shaki,
saw anuman ane ashre man roi paDyun
unchkai ne Dhali sanjni najar namni,
koi killane ek kangre man roi paDyun
akhre raat kawitani pan thai puri
ne saware sakhat ujagre man roi paDyun!
સ્રોત
- પુસ્તક : ઊભો છે સમય બહાર (પૃષ્ઠ ક્રમાંક 61)
- સર્જક : દિલીપ વ્યાસ
- પ્રકાશક : પોતે
- વર્ષ : 1984