અજાણી યાદમાં કોની પરોવાયેલું છે મન મારું

અજાણી યાદમાં કોની પરોવાયેલું છે મન મારું,

ફણીધર નાગસમ લાગે છે સુખ, શૈયા, શયન મારું.

હવામાં ઓગળી જઈને ઉદાસી નોતરી લીધી,

દીવાલો વચ્ચે ભીંસાઈ, હવે મૂંગું રટન મારું.

ફરે છે રોજ પડઘા મૂક દીવાલોને અથડાઈ,

કહું પોતે જ હું ને સાંભળું છું હું કથન મારું.

મથું છું જાણવા કિંતુ મને કારણ નથી મળતું,

વતનમાં છું અને શોધી રહ્યો છું હું વતન મારું.

હવે બન્ને સમયની ક્રૂર મુઠ્ઠીમાં છે જકડાયાં,

મિલનની ઝંખના, ને વિરહનું છાનું રુદન મારું.

ajani yaadma koni parovayelu chhe man maru