રેખ્તા
હિન્દવી
સૂફીનામા
રાજસ્થાની
આપણે બે એ રીતે ભેગા થયા અગિયાર દરિયા
એક ટીપું લાગણી છે સામટા અગિયાર દરિયા
એકથી તે દસ સુધી ગણવું ઘણું અઘરું પડે છે
સાવ સહેલી વાતમાં બેઠા થયા અગિયાર દરિયા
આંખમાંથી એ વહે છે કેમ છો એવું કહે છે
સાંભળે જો એક જણ તો દોડતા અગિયાર દરિયા
ફૂલ પહેરી રોજ રાત્રે એક સપનું એમ ડોલે
ઊંઘમાં આકાશ ઓઢી જાગતા અગિયાર દરિયા
બંધ દરવાજા બધે છે બારીઓ કેવળ વસે છે
હું અને તું હોઈએ ના? પૂછતાં અગિયાર દરિયા
આગમાંથી બાગમાંથી રાગમાંથી તાગમાંથી
લાગમાંથી ભાગમાંથી ક્યાં જતા અગિયાર દરિયા?
કૂદીએ તો બૂડીએ તો ઊગીએ તો ઓઢીએ તો
આથમે તો ઓગળે તો કૈમના અગિયાર દરિયા
શબ્દનું તો સાવ એવું પાતળી પડપૂછ જેવું
સાંભળે છે કોઈ અમથું ક્યાં ગયા અગિયાર દરિયા?
એ ખરું કે એમને આવા કદી જોયા જ ક્યાં છે?
આજ કેવા ઊછળે છે બોલકા અગિયાર દરિયા!
તે છતાં મારો સમય એમાં જ ઊગે આથમે છે
જોકે પોતાના નથી કે પારકા અગિયાર દરિયા
ગુર્જરી ગઝલો વિનાની પાંગળી ફિક્કી હજો ના
લો લખી લો માલમિલકત આપણા અગિયાર દરિયા
કવિની નોંધ.: હું અને તું એકલાં અર્થાત્ ૧૧. હું અને તું નજીક, તદ્દન નજીક, અડોઅડ અર્થાત્ આપણે અર્થાત્ ૧૧. હું અર્થાત્ અમે અમારા વગેરે. તું અર્થાત્ તમે તમારાં વગેરે.
સ્રોત
- પુસ્તક : આપણી કવિતાસમૃદ્ધિ (ઉત્તરાર્ધ) (પૃષ્ઠ ક્રમાંક 259)
- સંપાદક : ચન્દ્રકાન્ત ટોપીવાળા
- પ્રકાશક : ગુજરાતી સાહિત્ય પરિષદ
- વર્ષ : 2004