અફવા જે ઉડાડી હતી, સાચ્ચી જ નીકળી

અફવા જે ઉડાડી હતી, સાચ્ચી જ નીકળી,

આ જિંદગી તૂરી અને ખાટ્ટી જ નીકળી.

ઇચ્છાનાં હરણ બેખબર થૈ દોડતાં રહ્યાં!

ને ઝાંઝવાંની દોટ તો પાક્કી જ નીકળી.

ક્યારેય સમય પર નથી એ વ્યક્ત થઈ શકી,

આ લાગણી છેવટે સુધી બાઘ્ઘી જ નીકળી.

તારાં ગયા પછીથી આ પાંખી હથેળીમાં,

પીડાની રેખાઓ બધી ઘાટ્ટી જ નીકળી.

ટુકડા કરી-કરીને દબાવી’તી દિલમહીં,

તોયે ઉદાસી આખરે આખ્ખી જ નીકળી.

afvaa je udaadii hatii, saachchii j nikalii