તરસતું રહી ગયું સૌંદર્યંને મારું જિગર અંતે!

અસર મુજ પ્રેમ-ઊર્મિની થઈ ગઈ બે-અસર અંતે!

નહિ ચમકી શકી સૌંદર્યની રેખા હૃદય-નભમાં,

થઈ પૂરી અરણ્યે જિંદગાનીની સફર અંતે!

હતી આશા કે જડશે રૂપની મંઝિલ ગુલાબોમાં,

થઈ પણ આંખ બુલબુલની નિકુંજે તરબતર અંતે!

જીવન એક શોકની છાયાની છાયા કાં’ થઈ બેઠું,

ગયું જીવન બધું પણ કાંઈ ના લાગી ખબર અંતે!

સિતારાની પલકથી પણ ન વેરાઈ શકી જ્યોતિ,

તિમિર-પંથે જગતના થઈ શક્યો ના કંઈ ગુઝર અંતે!

બળી ગઈ દીપિકા, જ્વાળાઓ ઊર્મિઓની પાથરતાં,

ન રજનીનું પ્રકાશે થઈ શક્યું દામન સભર અંતે!

જડી ના પ્રેમની સુરભિ કુસુમ-કુસુમે ભ્રમણે કરતાં,

કમળદળમાં ગયો બિડાઈ રસ-ભોગી ભ્રમર અંતે!

વસંતે હું ઉદાસી જોઉં છું, અંતર મહીં મારા,

હજારો ફૂલનાં જીવન હશે ક્યાં પાનખર અંતે!

ગિરિવર પર જઈ નીરખું, નિસર્ગી રંગની દુનિયા,

વિવશતાને કરું શું? જઈ શકું હું ક્યાં શિખર અંતે!

ઘણા કોકિલ છે રસભીના ‘નસીમ’ આ રસની કુંજોમાં,

થશે ગુજરાતમાં વ્યાપક ગઝલ કેરો હુનર અંતે!