હરિ સાંજે આવ્યા’તા મારે આંગણે રે,

હતી માળા તે ફૂલની એને ગળે રે;

મારાં મનડાં લોભાણાં ફૂલમાળમાં રે,

મારી માગી લેવાની હાલી હામ ના રે

હાલી હામ ના રે – હરિ૦

હતી આશા, પરભાતે હરિ હાલશે રે,

માળા સેજલડી હેઠ પડેલી હશે રે;

વે’લી આવી ઊભી રહી ગરીબડી રે,

છતાં માગ્યાની જીભ નવ ઊપડી રે

નવ ઊપડી રે – હરિ૦

પછી માળા જાણીને ઝાલવા ગઈ રે,

ત્યાં તો દેખી તલવારને ડરી ગઈ રે;

જરા અડકી ને હાથ સસડી ગયા રે,

ધણી! ધગધગતાં વજ્ર મૂકીને ગયા રે

મૂકીને ગયા રે – હરિ૦

મને વનમાં વિહંગ બધાં ખીજવે રે,

‘અલી માળાઘેલુડી, લેતી જા હવે રે!’

હરિ! ક્યાં રે રાખું તમારાં દાનને રે?

હું તો શોધું સંતાડવાના સ્થાનને રે!

એવા સ્થાનને રે – હરિ૦

હરિ! શક્તિવિહોણી હું લાજી મરું રે,

મારા ઉરમાં તલવાર તારી સંઘરું રે;

હરિ! હૈયામાં રાખતાં ચીરા પડે રે,

છતાં રાખ્યા વિણ દાન તારાં શે રડે રે!

વા’લા! શે રડે રે – હરિ૦

હરિ! હૈયાને મ્યાન મૂકી તેગને રે,

હું તો ભે વિણ વીંધીશ ભવ-વાટને રે;

હરિ! આજૂથી મારે સકળ કારજે રે,

હજો તારા જેકાર! અભે રાખજે રે

અભે રાખજે રે! – હરિ૦

હવે બીજા શણગાર કરવા નથી રે,

શ્યામ! નહિ રે આવો તો પરવા નથી રે;

હવે આંસુ સારંતી ઘર-બારણે રે,

નથી ભાટકવું ક્યાંય તમ કારણે રે

તમ કારણે રે – હરિ૦

નાથ! તારી તલવાર લજવું નહિ રે,

દાન તારું દીધેલ તજવું નહિ રે;

હરિ! આપ્યું આયુધ, શુધ આપજો રે!

મારાં જોવાને જુદ્ધ જીવન આવજો રે!