
સુખ તો એવું લાગતું જાણે પાંદડાં ઉપર પાણી
ઉક્કેલવી રે કેમ કરી આ પરપોટાની વાણી?
આંખ ખોલું તો મોંસૂઝણું
ને આંખ મીંચું તો રાત
ખૂલવા ’ને મીંચાવા વચ્ચે
આપણી છે ઠકરાત
પળમાં પ્રગટે ઝરણા જેવી કોઈની રામકહાણી
ટહુકો નભમાં છલકી ઊઠે
એટલો હો કલરવ
સાંજનો કૂણા ઘાસની ઉપર
પથરાયો પગરવ
લીંપણ કોઈ ગાર–માટીનું સહુને લેતું તાણી
sukh to ewun lagatun jane pandDan upar pani
ukkelwi re kem kari aa parpotani wani?
ankh kholun to monsujhanun
ne aankh minchun to raat
khulwa ’ne minchawa wachche
apni chhe thakrat
palman pragte jharna jewi koini ramakhani
tahuko nabhman chhalki uthe
etlo ho kalraw
sanjno kuna ghasni upar
pathrayo pagraw
limpan koi gar–matinun sahune letun tani
sukh to ewun lagatun jane pandDan upar pani
ukkelwi re kem kari aa parpotani wani?
ankh kholun to monsujhanun
ne aankh minchun to raat
khulwa ’ne minchawa wachche
apni chhe thakrat
palman pragte jharna jewi koini ramakhani
tahuko nabhman chhalki uthe
etlo ho kalraw
sanjno kuna ghasni upar
pathrayo pagraw
limpan koi gar–matinun sahune letun tani



સ્રોત
- પુસ્તક : વીથિ (પૃષ્ઠ ક્રમાંક 62)
- સર્જક : દિલીપ જોશી
- પ્રકાશક : પોતે
- વર્ષ : 1990