સમી સાંઝરે

સમી સાંઝરે

લાગણીઓનું ધણ આ આવ્યું ખીલે પાછું સમી સાંઝરે,

ખડાં થઈ ગ્યાં સ્મરણ–વાછરું : અરે ક્યારનાં અહીં ભાંભરે!

હડફડ ઊગી ગયાં ખોરડાં,

લચ્યો લીમડો શોરે,

ટોળે વળિયા ખણક–ઓરડા :

નીરખે ટીંબો કોરે

રણની વચ્ચે સાત સમુંદર, મઝધારે આ પલક નાંગરે...

ઉજાગરાંનાં તેલ–કચોળાં

માંચી જોડે મૂક્યાં,

રણઝણ વ્હૅલ્ય સમાં ઘરચોળાં

તોરણ નીચે ઢૂક્યાં,

ઓકળીઓ થૈ ઊડ્યા ઑરતા વળગાડ્યા જે હતા ઝાંખરે.

આવી આવી બારણિયેથી

ગયા મેહ આથમણા,

ગઈ ઊપટી આંગણિયેથી

પાનખરોની ભ્રમણા,

કોણ સૉડિયે દીવો લૈને હજી ઊભું આ જીરણ માંજરે?

samii saanjhare