રેખ્તા
હિન્દવી
સૂફીનામા
રાજસ્થાની
વેણીભાઈ પુરોહિત
હૃદયમાં ટહૂક્યા રાસબિહારી
સખીરી, ટહૂક્યા રાસબિહારી;
તુલસીદલની પુનિત પ્રસાદી
જમુનાજલની ઝારી :
હૃદયમાં ટહૂક્યા રાસબિહારી.
રંગભવનમાં આડે પડખે ગુપચુપ રહી’તી લેટી,
ત્યાં આવ્યા ઘનશ્યામ, નયનથી લીધી મને લપેટી :
ધડકતી ઝબકી અંગધ્રુજારી!
સખીરી, ટહૂક્યા રાસબિહારી.
બડભાગી બંસી છેડી’તી હરકત તાનેતાને,
જોબન ઘેલું, જીવ બ્હાવરો હાય! કહ્યું ના માને :
મધુરતા અણપ્રીછી — અણધારી!
સખીરી ટહૂક્યા રાસબિહારી.
ગોપી કોઈ નથી પરણેલી, કોઈ નથી જ કુંવારી,
જીવ – બ્રહ્મની અકલિત માયા, નહિ જીતી, નહિ હારી;
મિલનની મંગલ ઘડી પધારી,
સખીરી ટહૂક્યા રાસબિહારી.
સપનાંઓનો સભર સમંદર અભરંભર થઈ રાચે,
કૃષ્ણ ગગનમાં ચન્દ્ર જોઈને નિજાનંદમાં નાચે;
પ્રીતની બુંદબુંદ બલિહારી,
સખીરી ટહૂક્યા રાસબિહારી.
નહિ ચરણામૃત નહિ મિલનામૃત, અધરામૃત નહિ માગું,
સૂરબ્રહ્મનું સંજીવન પી તંદ્રિત તંદ્રિત જાગું :
કે નટવર નર નહિ : હું નહિ નારી
હૃદયમાં ટહૂક્યા રાસબિહારી
તુલસીદલની પુનીત પ્રસાદી
જમુના જલની ઝારી—
સખીરી, ટહૂક્યા રાસબિહારી.
સ્રોત
- પુસ્તક : કાવ્યગુર્જરી (પૃષ્ઠ ક્રમાંક 96)
- પ્રકાશક : મધુસૂદન વૈદ્ય, આચાર્ય, મ. મા. પ્યુપિલ્સ ઓન સ્કૂલ
- વર્ષ : 1964