
સ્વજન, મ્હને ચડિયા નેહના રંગ: (૨)
ગુલાબી જો ને વીંટળાઈ અંગો અંગ! –ટેક
કવિતા સ્ફુરે છે કંઈ, ઉરે ઉર રહે નહીં,
વહી જતી પ્રતિભા અનંગ: સ્વજન મ્હનેo
વિકસે છે નેણ મ્હારી, કરણે શક્તિ પ્રસારી,
દેહ આજ ઊઘડ્યો અનન્ત: સ્વજન મ્હનેo
વહે છે ને નીતરે છે અંગથી અખંડ રંગ,
એ તો ભાઈ હરિ કેરા સંગ! સ્વજન મ્હનેo
swajan, mhne chaDiya nehna rangah (2)
gulabi jo ne wintlai ango ang! –tek
kawita sphure chhe kani, ure ur rahe nahin,
wahi jati pratibha anangah swajan mhneo
wikse chhe nen mhari, karne shakti prasari,
deh aaj ughaDyo anantah swajan mhneo
wahe chhe ne nitre chhe angthi akhanD rang,
e to bhai hari kera sang! swajan mhneo
swajan, mhne chaDiya nehna rangah (2)
gulabi jo ne wintlai ango ang! –tek
kawita sphure chhe kani, ure ur rahe nahin,
wahi jati pratibha anangah swajan mhneo
wikse chhe nen mhari, karne shakti prasari,
deh aaj ughaDyo anantah swajan mhneo
wahe chhe ne nitre chhe angthi akhanD rang,
e to bhai hari kera sang! swajan mhneo



સ્રોત
- પુસ્તક : આપણી કવિતાસમૃદ્ધિ (પૃષ્ઠ ક્રમાંક 76)
- સંપાદક : બલવંતરાય કલ્યાણરાય ઠાકોર
- પ્રકાશક : ગુજરાત વર્નાક્યુલર સોસાયટી
- વર્ષ : 1931