rajkan - Geet | RekhtaGujarati

રજકણ સૂરજ થવાને શમણે,

ઊગમણે જઈ બેસે, પલકમાં ઢળી પડે આથમણે

જળને તપ્ત નજરથી શોષી

ચહી રહે ઘન રચવા,

ઝંખે કોઈ દિન બિંબ બનીને

સાગરને મન વસવા,

વમળમહીં ચકરાઈ રહે કોઈ અકલ મૂંઝવણે.

જ્યોત કને જઈ જાચી દીપ્તિ

જ્વાળ કને જઈ લ્હાય,

ગતિ જાચી ઝંઝાનિલથી

રૂપ ગગનથી ચ્હાય;

ચક્તિ થઈ સૌ ઝાંખે એને ટળવળતી નિજ ચરણે.

સ્રોત

  • પુસ્તક : આપણી કવિતાસમૃદ્ધિ (ઉત્તરાર્ધ) (પૃષ્ઠ ક્રમાંક 360)
  • સંપાદક : ચન્દ્રકાન્ત ટોપીવાળા
  • પ્રકાશક : ગુજરાતી સાહિત્ય પરિષદ
  • વર્ષ : 2004