તારે બારણે ફૂટી બંગડી
મારે કાળજે ઊડ્યા કાચ
માણીગર, દન ઝાઝાને દનથી ઝાઝું
ડૂસકું રે... મણિયાર.
તું તો નીસર્યો ચંદનદેશ
મારે પગ મૂકું ત્યાં ઠેસ
માણીગર, આશરાની ઓશિયાળી આંખે
ટપકું રે... મણિયાર.
તારા તો આથમ્યારે અણસાર
હવે તો વેઠવા રે શણગાર
માણીગર, એક વ્હાલીપા વેણને સાટું
વલખું રે.. મણિયાર.
હવે તો તું જ છે વૃન્દાવન
રાધિકા ઊગશે મારે મન
માણીગર, રંગ ઊડેલા ચૂડલે ક્યાંથી
રણકું રે... મણિયાર!
tare barne phuti bangDi
mare kalje uDya kach
manigar, dan jhajhane danthi jhajhun
Dusakun re maniyar
tun to nisaryo chandandesh
mare pag mukun tyan thes
manigar, ashrani oshiyali ankhe
tapakun re maniyar
tara to athamyare ansar
hwe to wethwa re shangar
manigar, ek whalipa wenne satun
walakhun re maniyar
hwe to tun ja chhe wrindawan
radhika ugshe mare man
manigar, rang uDela chuDle kyanthi
ranakun re maniyar!
tare barne phuti bangDi
mare kalje uDya kach
manigar, dan jhajhane danthi jhajhun
Dusakun re maniyar
tun to nisaryo chandandesh
mare pag mukun tyan thes
manigar, ashrani oshiyali ankhe
tapakun re maniyar
tara to athamyare ansar
hwe to wethwa re shangar
manigar, ek whalipa wenne satun
walakhun re maniyar
hwe to tun ja chhe wrindawan
radhika ugshe mare man
manigar, rang uDela chuDle kyanthi
ranakun re maniyar!
સ્વ. પ્રિયકાન્ત મણિયારને ગુજરાતી કવિતાનું અંજલિગીત.
સ્રોત
- પુસ્તક : ઉદ્ગીથ (પૃષ્ઠ ક્રમાંક 67)
- સર્જક : કનૈયાલાલ મ. પંડ્યા
- પ્રકાશક : પોતે
- વર્ષ : 1999