રેખ્તા
હિન્દવી
સૂફીનામા
રાજસ્થાની
કૃષ્ણલાલ શ્રીધરાણી
ઘંટના નાદે કાન ફૂટે મારા,
ધૂપથી શ્વાસ રૂંધાય;
ફૂલમાળા દૂર રાખ પૂજારી,
અંગ મારું અભડાય:
ન નૈવેદ્ય તારું આ!
પૂજારી પાછો જા!
મંદિરના આ ભવ્ય મહાલો
બંધન થાય મને;
ઓ રે, પૂજારી! તોડ દીવાલો,
પાષાણ કેમ ગમે?
ન પ્રેમનું ચિહ્ન આ!
પૂજારી પાછો જા!
એરણ સાથ અફાળે હથોડા
ઘંટ તણો ઘડનાર;
દિન કે રાત ન નીંદર લેતો:
(ને) નૈવેદ્ય તું ધરનાર?
ખરી તો એની પૂજા!
પૂજારી પાછો જા!
દ્વાર આ સાંકડાં કોણ પ્રવેશે?
બ્હાર ખડી જનતા;
સ્વાર્થ તણું આ મંદિર બાંધ્યું,
પ્રેમ નહિ પથરા:
ઓ તું જોને જરા!
પૂજારી પાછો જા!
માળી કરે ફૂલ-મ્હેકતી વાડી,
ફૂલને તું અડ કાં?
ફૂલ ધરે તું: સહવાં એને
ટાઢ અને તડકા!
એ તે પાપ કે પૂજા?
પૂજારી પાછો જા!
ઓ રે, પૂજારી! આ મંદિર કાજે
મજૂર વ્હે પથરાઃ
લોહીનું પાણી તો થાય એનું
ને નામ ખાટે નવરા!
અરે તું ના શરમા?
પૂજારી પાછો જા!
ખેડૂતને અંગ માટી ભરાતી
અર્ધ્ય ભર્યો નખમાં;
ધૂપ ધર્યો પરસેવો ઉતારી
ઘંટ બજે ઘણમાં:
પૂજારી સાચો આ!
પૂજારી પાછો જા!
સ્રોત
- પુસ્તક : વીસમી સદીની ગુજરાતી કાવ્યમુદ્રા (પૃષ્ઠ ક્રમાંક 129)
- સંપાદક : ચન્દ્રકાન્ત શેઠ, યોગેશ જોષી, હર્ષ બ્રહ્મભટ્ટ, ઊર્મિલા ઠાકર
- પ્રકાશક : ગૂર્જર ગ્રંથરત્ન કાર્યાલય
- વર્ષ : 2007