રેખ્તા
હિન્દવી
સૂફીનામા
રાજસ્થાની
જિતેન્દ્ર કા. વ્યાસ
સાહ્યબાએ આલ્યું જ્યાં સોનેરી ફૂલ અને કાંટા ઊગ્યા છે મારા અં’ગમાં!
સાહ્યબાનું ફરકંતું છોગું જોયું ને જોયો
છોગાનો લાલ લાલ છાક,
છોગાની જેમ હું તો ફરકી ખોવાઈ ગઈ,
છોગાને જોતામાં ક્યાંક!
મેંદી ઘૂંટુંને હું તો ઘૂંટાઈ જાઉં છું મેંદીના લાલઘૂમ રંગમાં!
સાહ્યબાએ આલ્યું જ્યાં સોનેરી ફૂલ અને કાંટા ઊગ્યા છે મારા અંગમાં!
ઘરમાં ઘૂમું હું તોય લાગું ચગડોળમહીં,
ચગડોળે ચકરાતો જાય!
સાંભરે હજુય પેલો ઊભો ચગડોળ ત્યહીં
બોલી ઊઠી'તી હું 'હાય!'
શાણી તે સૈયરથી છૂટાં પડીને મેં તો માણ્યું મીઠું તે 'એ'ના સંગમાં!
સાહ્યબાએ આલ્યું જ્યાં સોનેરી ફૂલ અને કાંટા ઊગ્યા છે મારા અંગમાં!
સાહ્યબા સવાદિયાએ કાનમહીં કીધું કે
'મારી તું લીલી ધરાખ!'
બીડેલા હોઠ તોય આંખો બોલી કે
'સૂડા, હળવેથી એને તું ચાખ.'
સાહ્યબાની વાત ક્યાં?
કોને કહેવાય આ?—
-હું ઘેનાતી જાઉં છું મારાં તે અંગની સુગંધમાં!
સાહ્યબાએ આવ્યું જ્યાં સોનેરી ફૂલ અને કાંટા ઊગ્યા છે મારા અંગમાં!
સ્રોત
- પુસ્તક : ભમ્મરિયું મધ (પૃષ્ઠ ક્રમાંક 6)
- સર્જક : જિતેન્દ્ર કા. વ્યાસ
- વર્ષ : 1982