હોઠ હસે તો ફાગુન

ગોરી! આંખ ઝરે તો સાવન,

મોસમ મારી તું જ,

કાળની મિથ્યા આવનજાવન.

તવ દર્શનની પાર સજન, બે લોચન મારાં અંધ,

અવર વાણીને કાજ શ્રવણનાં દ્વાર કર્યાં મેં બંધ;

એક જ તવ અણસારે

મારા વિશ્વ તણું સંચાલન.

અણુ જેવડું અંતર ને તવ મબલખ આ અનુરાગ,

એક હતું વેરાન હવે ત્યાં ખીલ્યો વસંતી બાગ;

તવ શ્વાસોનો સ્પર્શ

હૃદય પર મલયલહર મનભાવન.

કોઈને મન એ ભરમ, કોઈ મરમીના મનનું મિત,

બે અક્ષર પણ ભર્યાભર્યા, પ્રિય, માણી એવી પ્રીત;

પલપલ પામી રહી

પરમ કો મુદા મહીં અવગાહન.

hoth hase to phagun

gori! aankh jhare to sawan,

mosam mari tun ja,

kalni mithya awanjawan

taw darshanni par sajan, be lochan maran andh,

awar wanine kaj shrawannan dwar karyan mein bandh;

ek ja taw ansare

mara wishw tanun sanchalan

anu jewaDun antar ne taw mablakh aa anurag,

ek hatun weran hwe tyan khilyo wasanti bag;

taw shwasono sparsh

hriday par malayalhar manbhawan

koine man e bharam, koi marmina mananun mit,

be akshar pan bharyabharya, priy, mani ewi preet;

palpal pami rahi

param ko muda mahin awgahan

hoth hase to phagun

gori! aankh jhare to sawan,

mosam mari tun ja,

kalni mithya awanjawan

taw darshanni par sajan, be lochan maran andh,

awar wanine kaj shrawannan dwar karyan mein bandh;

ek ja taw ansare

mara wishw tanun sanchalan

anu jewaDun antar ne taw mablakh aa anurag,

ek hatun weran hwe tyan khilyo wasanti bag;

taw shwasono sparsh

hriday par malayalhar manbhawan

koine man e bharam, koi marmina mananun mit,

be akshar pan bharyabharya, priy, mani ewi preet;

palpal pami rahi

param ko muda mahin awgahan