parakhun - Geet | RekhtaGujarati

સઇયરું પજવે રે સઇયરું પજવે

હાં રે પૂછે કરી કરી પલક મીંચામણીઃ

‘અડદિયે મોહી શેં કમોદ કોડામણી?!’

જટાળા કો' જોગી જેવાં મસ માથે જટિયાં

ને ઓળી ઓળી ખાંતે વા’લો પાડે એવાં પટિયાં!

અધપડિયાળા ઘેને,

મશડી આજે રે નેણે,

શામળો ને ઓઢે પાછો કંધે કાળો કામળો!

ઓહો! મૂરત બની છે કાંઈ લોચન લુભામણી!

અડદિયે મોહી શેં કમોદ કોડામણી?!

દંન આખો વન માંહી ધેન લેઈ ભટકે,

રે શીખનાં બે વેણ કોઈ કે'તો વાત વટકે!

આંખ્યું કરી કરડી, કૈં

મુખ એવું મરડીને,

કે’નારાની પાંહે ભૂંડો દાણ સામાં માગતો!

બાઈ! રબારાના છોરે લીધી દોર સારા ગામની!

અડદિયે મોહી શેં કમોદ કોડામણી?!

લાખ તમીં ખોલો ઇંનું વાંકુ એકસરખું,

રહી રહી તોય હું તેા હિયે મારે હરખુ!

ભૂલિયા સંધાયે જ્યહીં,

પરખ્યો મીં એક ત્યહીં,

(ને) કાયનો નો જોયો મીં તો રંગ એલી માંયલો!

(એવું) રતન પામી છું જેની નથ સરખામણી!

અડદિયે મોહી શેં કમોદ કોડામણી?!

સ્રોત

  • પુસ્તક : બૃહદ ગુજરાતી કાવ્યપરિચય ભાગ 1 (પૃષ્ઠ ક્રમાંક 142)
  • સર્જક : મોહનભાઈ પટેલ, ચંદ્રકાન્ત શેઠ
  • પ્રકાશક : ગૂજરાત વિદ્યાપીઠ
  • વર્ષ : 1973