રેખ્તા
હિન્દવી
સૂફીનામા
રાજસ્થાની
રાધિકા પટેલ
મૂછો છે કેવી નફ્ફટ;
અંબોડે બાંધેલા જોબનિયાની એ તો આવીને ખેંચી લે લટ.
મૂછો છે કેવી નફ્ફટ.
કાળીછમ વાડીની વચ્ચોવચ ઊભો છે વડલો બે બાવડાં ફેલાવી;
‘વડવાયે ઝૂલવાને આવી જા' ─ એમ કહી મૂછોને ભરતો જાય ચાવી.
વડલાની નીચે મધમીઠો છે કૂવો તું આવીને પીય લેજે ઝટ;
મૂછો છે કેવી નફ્ફટ...
કાંટાળી બોરડિયે બેઠો'તો મોર, મેં આઘેથી મલકાતો જોયો;
મૂછોના ગોખમાં છતરાયો ચોર, ચણ નાખીને ભરમાવે રોયો.
તમતીખો છે તોર–મને છોલી ગ્યો થોર, મારા ડિલે ચકામાં લાગઠ;
મૂછો છે કેવી નફ્ફટ...
ડાબડૂબ થાય મારી નીંદરમાં મધરાતે, તરસ્યાં રે પંખીની ચાંચ;
મૂઈ રે મેનકા સૂતેલા જળમાં આવીને પાડી દે ખાંચ.
ચાંચમાં જોયું મેં લાખેણું મોતી, ને મૂછોનો તાણ્યો ઘૂંઘટ;
મૂછો છે કેવી નફ્ફટ...
રૂંવાડે રૂંવાડે ઊભી છે ખેતી, કે મૂછોનું ફરતું રે હળ;
મારામાં તરતી રે મૂછોની હોડી, ને દરિયામાં ફૂટે છે જળ.
પાંચે લગામ મારી રાખે છે હાથમાં-મરમર હથેળી બળકટ;
મૂછો છે કેવી નફ્ફટ...
સ્રોત
- પુસ્તક : કવિ તરફથી મળેલી કૃતિ