મને ભોળીને ભરમાવી

મને ભોળીને ભરમાવી

મને ભોળીને ભરમાવી એણે,

પાંપણને પલકારે પાસે બોલાવી, પછી ભૂરકી છાંટી'તી મીઠાં વેણે!

મારો ને એનો તો મારગ નોખો, રોયો જાણીબૂજીને તોય રોકે.

ઓઢણી સરખી તું ઓઢ્ય અલી છોરી... માવડી ઓચિંતી ટોકે.

આંગળી દાબીને એ સરનામું પૂછતો, હું ખોતરતી ધૂળ નીચાં નેણે.

જળ જેવો જન્મારો મુઠ્ઠીમાં જાળવી, મ્હાલવાનું અણજાણ્યે દેશ!

પગલું પણ એક એક સાચવીને ચાલવાનું, વાગે ના અણધારી ઠેસ.

ગાગર છલકાતી એક માથે મૂકી, સાવ કોરાં-કટ્ટ નીકળીએ શેણે?

mane bholiine bharmaavii