ek khari vat - Geet | RekhtaGujarati

એક લીમડાની ટોચની ડાળી, લે વાત કર્ય!

મ્હેક માંજરથી વળી લટકાળી લે વાત કર્ય!

હામું મારું યે ઘર્ય બહુમાળી, સું વાત કર્ય?

નકર? એમાં તો રૂબરૂ થઈ ગ્યાં સાંજરે...

સાવ નવાસવા આવ્યા’તા રે’વા, હાં ને તે કૈં!

ન’તી ખાસ કોઈ સાથે લેવાદેવા, સમજી સકાય,

આખો દાડો તો દોડધામ પોંચી, હાં ને તે કૈં!

ચઢ્યા મેડી, ‘થાક ખાઈં’ એમ સોચી સમજી સકાય.

પાય આફુડા ઝરૂખડે લઈ ગ્યા, તો સુ કરે?

અલ્યા, એમાં તો રૂબરૂ થઈ ગ્યાં, સાંજરે...

એક લીમડાની ટોચની ડાળી.

તો જલમ ધરી એકલડી રૈ’તી મજો ઓર.

હાવ અલ્લડ અનોખી થૈ’તી મજો ઓર.

કોઈ જોવે એની ટેવ એને નો’તી એ... એમ કે?

લળી પોતાનાં રૂપ પોતે જોતી, તે... એમ કે?

એક લટકે મારાં લોચન ખેંચાઈ ગ્યાં, તું સું કરે?

અલ્યા, એમાં તો રૂબરૂ થૈ ગ્યાં સાંજરે...

એક લીમડાની ટોચની ડાળી.

હું તો, હાચું કવ? પ્રેમમાં પડી ગ્યો, લ્યા, ખરો તું તો!

હતો માણહ, હું ન’તો કાંય લીમડો, હા, તો!

એય ઝૂમી જરાક. બોલો કેમ? કોણ કહી સકે?

ન’તો જ, લ્યા, સવાઈ સાચ પ્રેમ? કોણ કહી સકે?

કે ફક્ત મારો સમી સાંજનો વ્હેમ? કોણ કહી સકે?

મને માણસાઈ પાર કોક લઈ ગ્યાં સાંજરે,

અમે એવાં તો રૂબરૂ થઈ ગ્યાં સાંજરે...

એક લીમડાની ટોચની ડાળી.

પછી આભમાં આવી રાતડી, આવે તો!

મેં તો તારેતારા સાથ માંડી વાતડી, લે, ખરો તું તો!

મને મલી નવી લીમડાની જાતડી, હાં ને તે કાંઈ!

નવે રસકસ ભરાઈ મારી છાતડી, હાં ને તે કાંઈ!

મારી પાંપણ છવાઈ ગઈ મ્હેકમ્હેક માંજરે!

અમે એવાં તો રૂબરૂ થ્યા’તાં સાંજરે...

પછે?!

પછે? બસ જ,

કે હું તો લીમડાની ટોચની ડાળી, લ્યા, ખરેખાત?

હામે એનું ઘર્ય બહુમાળી, લ્ચા, ખરી વાત!

(જાન્યુઆરી ૧૩, ૨૦૧૩, મોજે સમા, ગામ વડોદરા)

સ્રોત

  • પુસ્તક : મહાભોજ (પૃષ્ઠ ક્રમાંક 61)
  • સર્જક : સિતાંશુ યશશ્ચન્દ્ર
  • પ્રકાશક : આર. આર. શેઠની કંપની
  • વર્ષ : 2019