રેખ્તા
હિન્દવી
સૂફીનામા
રાજસ્થાની
મારા તે સાહ્યબાની કીકીને દર્પણિયે
ઝીલ્યું જોબનિયું મારું એટલું,
મને લાગે છે સાવ હવે એકલું.
દરિયામાં દેખું તો ઊછળતાં મોજાં ને
દર્પણમાં ભાળું તો ઝંખના,
કેવી હું, એક મારો સાંવરિયો સમજે ને
બીજી જાણે છે મને વંચના.
એવી એ વંચનાને પડછાયે પડછાયે
સંતાતું જાય કોણ કેટલું?
પવનોના દર્પણમાં દીઠી સુગંધ મેં તો
લાગણીની લીલી ભીનાશની,
પગલીઓ પડતી ગઈ મનખાને માંડવડે
રજનીગંધાની કુમાશની,
એવી કુમાશ અને લજ્જાનો લાલ રંગ
કોને હું સાચવું તે કેટલું?
સ્રોત
- પુસ્તક : શરૂઆત (પૃષ્ઠ ક્રમાંક 31)
- સર્જક : મહેશ શાહ
- પ્રકાશક : ગુજરાતી સાહિત્ય પરિષદ
- વર્ષ : 1982