[વિપ્રલબ્ધાનું લગ્નશૈલીમાં કોરસ]

માણારાજ... માણારાજ... માણારાજ... માણારાજ!

મંડપ મણિનગરમાં રોપ્યો;

ભરચક ખાલીપાને જોખ્યો.

તડકા કેસરથી છંટાણાં;

ચોરસ કુંડાળે હોમાણાં.

અમને મીંઢળ બાંધી વેચ્યાં,

અમને અજવાળે ઉલેચ્યાં.

સૈયર! કાલ બની છે આજ!

સૈયર! લૂંટ્યા મબલખ રાજ!

સૈયર! ઢીંગલીઓ શણગારી કંકુ ચોડ્યાં માણારાજ!

માણારાજ... માણારાજ... માણારાજ... માણારાજ!

[નીંદરમાં નખ્ખ બોળી આંજ્યો ઉજાગરો ને છાતીઢક ઓઢ્યો છે ડૂમો,

હાથોમાં મહેંદીથી મહોરી છે હોળી ને સ્પર્શોની લૂમઝૂમ લૂમો...

ને સ્પર્શોની લૂમઝૂમ લૂમો]

સૈયર! પલક – પાંપણે બોળ્યાં,

અમને રામણ – દીવે રોળ્યાં,

અમને ચોખલિયાળી ચૂંદડીએ ઢંઢોળ્યાં માણારાજ!

માણારાજ... માણારાજ... માણારાજ... માણારાજ!

[પડતર પરસેવાની પડખામાં ગંધ ક્યાંક ધસમસતા ડંખીલા ડાઘ,

સપનામાં અંગતના અણદીઠા રંગ હવે ચીતરે છે આષાઢી આભ...

હવે ચીતરે છે આષાઢી આભ]

સૈયર! ચપટીક શ્વાસે ઘોળ્યાં,

અમને હતાં–હશુંમાં ખોળ્યાં,

અમને તલાવડીની વડપૂજાએ ડહોળ્યાં માણારાજ!

માણારાજ... માણારાજ... માણારાજ... માણારાજ!