છેલ્લી છે ખેપ, રખે ખોટો પડ ખારવા!

રાંઢવાં છે તંગ સઢ સાતે ફફડાટ કરે,

સાગરથી ઝાઝેરો થતો ઘુઘવાટ કરે,

મારુતિની દેરીના લીંબડે જે માંકડાં

એનાથી અદકો આ લંગર રઘવાટ કરે.

ઊંચો તેરો ઝા’ઝ એને ખંભે ચડ ખારવા!

આખરની ખેપ રખે ખોટો પડ ખારવા!

ધરણી તો માવડી તું દેખ બો’ત બૂઢી ભઈ,

ઓસડિયાં આણ અજબ વાં ઓલ્યે ટાપુ જઈ,

ટાબરિયાં કરતાં જો છબછબિયાં કાંઠડે

એને કાજ કેફી કહાણિયાં તું આવ લઈ.

તીખો જુવાન કોક સંગ પકડ ખારવા

છેલ્લી છે ખેપ રખે ખોટો પડ ખારવા.

દરિયાએ કરવું છે દંગલ, એ નક્કી છે.

એ છે હઠીલો તો તુંય જબર જક્કી છે.

આરતીના ઢોલ ઘંટ શંખ બજે સાંઝરે

આયેગા તૂફાન, એમ, વો તો બાત પક્કી છે.

મોરો ઉગામી એ તૂફાનને અડ ખારવા!

આખરની ખેપ રખે ખોટો પડ ખારવા.

ખારીલાં પાણી ને મરમ એનો મીઠડો,

અમરત દ્યે એને જે ન દેખાડે પીઠડો.

તારી ક્યાં હઠ છે કે પાછા છે આવવું?

જિતણો જખ્મી તું ભલા ઈતણો કડોધડો,

અમરત બની તું જમડાને જડ ખારવા

છેલ્લી છે ખેપ રખે ખોટો પડ ખારવા.

પાછો ફરશે આ તારો ઝા’ઝ આયાં ડક્કે જ્યારે

તૂતક પર સોડ તાણી સૂતો હશે તું તો ત્યારે,

જેવો અભરામ એક, દૂજો નિરંજણો

એવો તું સોભસે, હોં, એવો તો, હાં રે હાં રે

તીખો તોકાર ઝા’ઝ, જા જા ચડ ખારવા

આખરની ખેપ રખે ખોટો પડ ખારવા.

chhelli chhe khep, rakhe khoto paD kharwa!

ranDhwan chhe tang saDh sate phaphDat kare,

sagarthi jhajhero thato ghughwat kare,

marutini derina limbDe je mankDan

enathi adko aa langar raghwat kare

uncho tero jha’jha ene khambhe chaD kharwa!

akharni khep rakhe khoto paD kharwa!

dharni to mawDi tun dekh bo’ta buDhi bhai,

osaDiyan aan ajab wan olye tapu jai,

tabariyan kartan jo chhabachhabiyan kanthDe

ene kaj kephi kahaniyan tun aaw lai

tikho juwan kok sang pakaD kharwa

chhelli chhe khep rakhe khoto paD kharwa

dariyaye karawun chhe dangal, e nakki chhe

e chhe hathilo to tunya jabar jakki chhe

artina Dhol ghant shankh baje sanjhre

ayega tuphan, em, wo to baat pakki chhe

moro ugami e tuphanne aD kharwa!

akharni khep rakhe khoto paD kharwa

kharilan pani ne maram eno mithDo,

amrat dye ene je na dekhaDe pithDo

tari kyan hath chhe ke pachha chhe awwun?

jitno jakhmi tun bhala itno kaDodhDo,

amrat bani tun jamDane jaD kharwa

chhelli chhe khep rakhe khoto paD kharwa

pachho pharshe aa taro jha’jha ayan Dakke jyare

tutak par soD tani suto hashe tun to tyare,

jewo abhram ek, dujo niranjno

ewo tun sobhse, hon, ewo to, han re han re

tikho tokar jha’jha, ja ja chaD kharwa

akharni khep rakhe khoto paD kharwa

chhelli chhe khep, rakhe khoto paD kharwa!

ranDhwan chhe tang saDh sate phaphDat kare,

sagarthi jhajhero thato ghughwat kare,

marutini derina limbDe je mankDan

enathi adko aa langar raghwat kare

uncho tero jha’jha ene khambhe chaD kharwa!

akharni khep rakhe khoto paD kharwa!

dharni to mawDi tun dekh bo’ta buDhi bhai,

osaDiyan aan ajab wan olye tapu jai,

tabariyan kartan jo chhabachhabiyan kanthDe

ene kaj kephi kahaniyan tun aaw lai

tikho juwan kok sang pakaD kharwa

chhelli chhe khep rakhe khoto paD kharwa

dariyaye karawun chhe dangal, e nakki chhe

e chhe hathilo to tunya jabar jakki chhe

artina Dhol ghant shankh baje sanjhre

ayega tuphan, em, wo to baat pakki chhe

moro ugami e tuphanne aD kharwa!

akharni khep rakhe khoto paD kharwa

kharilan pani ne maram eno mithDo,

amrat dye ene je na dekhaDe pithDo

tari kyan hath chhe ke pachha chhe awwun?

jitno jakhmi tun bhala itno kaDodhDo,

amrat bani tun jamDane jaD kharwa

chhelli chhe khep rakhe khoto paD kharwa

pachho pharshe aa taro jha’jha ayan Dakke jyare

tutak par soD tani suto hashe tun to tyare,

jewo abhram ek, dujo niranjno

ewo tun sobhse, hon, ewo to, han re han re

tikho tokar jha’jha, ja ja chaD kharwa

akharni khep rakhe khoto paD kharwa