ઘોર અતીવંકી ધરતી ને વંકા પથરાયા બહુ પ્હાડ,

વિકટ અને વંકા પગરસ્તા ગીચ ખિચોખિચ જામ્યાં ઝાડ;

ઝરે ઝરણ બહુ નીરતણાં – જો ગાજે જંગલ ગીર તણાં.

ઉતાવળી ને ઉંડી નદિયૂં સઘન ઘટાથી છાઈ રહે,

કાળાંભમ્મર પાણી એનાં ધસતાં ધમધોકાર વહેઃ

ઝુક્યા તરૂવર તીર તણાં – જોo

શિયાળ સસલાં સાબર હરણાં મનગમતી સૌ મોજ કરે,

વાઘ વરૂ ચિત્તા પારાધી શિકારીયોની ફોજ ફરેઃ

જીવનસાટાં શિર તણાં – જોo

સિંહ સમા શુરવીર નરોની દુર્ગમ ધરતી શાખ પુરે,

ડુંગરની વિકરાળ કરાડૂં ઊભી મિત્રવિજોગ ઝુરે!

સ્મરી ધિંગાણાં ધીર તણાં – જોo

અજબ ખંજરી બજે ભયાનક પ્રચંડ ધોધપછાડ તણી,

ઝીલે તેના પડછંદાઓ પ્રજા અડીખમ પ્હાડ તણીઃ

ભીષણ સૂર સમીર તણા – જોo

બહુ રંગી વન વ્યાઘ્રચર્મ શાં અંગ ધરી યોગી ગિરનાર

બહુ યુગથી બેઠો દૃઢ આસન, પ્રેમભર્યા કરતો સત્કાર

સાધૂ સન્ત ફકીર તણાઃ – જોo

પુષ્પિત તરુ વનવેલ વસન્તે નદપલ્લવ ઘેઘૂર બને,

રુંઢ ખાખરા ખિલે, કેસુડે મધુકર ગુંજન છાય વને,

કલરવ કોકિલ કીરતણા – જોo

સ્વતંત્રતા ને સ્વાભાવિકતા સુંદરતા સહ રાસ રમે,

ડુંગર ડુંગર દેવ વસે, ને વિરાગિઓ અલ્મસ્ત ભમે

વિસરી જતન શરીર તણાઃ – જોo

મોટી ગોળી સરખાં માથાં ઊપર સુન્દર કૂંઢા શીંઘ,

કુંજરનાં બચ્ચાંઓ જેવી ભેંશૂંની બહુ લઈને ઘીંઘ,

નેસ વસ્યા આહીર તણાઃ – જોo

વર્ષાની ઘનઘટા ચડે નભ, ડુંગર પર વિજળી ઝબુકે,

મેઘદુન્દુભી ગડે ગગનમાં મત્ત બની મોરા ટહુકે;

ત્રાડન કેસરિ વીર તણાઃ –જોo