અંધારુંઅંધારું ઘરમાં ને બ્હાર

અંધારુંઅંધારું ઘરમાં ને બ્હાર

દીવો પેટાવું છું એનો ઉજાસ નથી દેખાતો દીવા મોઝાર.

આંખો ઘૂમે રે નીડભૂલ્યા વિહંગ-શી

ચારે દિશામાં એકધારી

આવો તે અંધકાર કોણે ચણ્યો છે

જેમાં આગિયા સમી ય નહીં બારી

રૂંવેરૂંવે હું પારદર્શક ન હોઉં

એમ આવે ને જાય આરપાર.

કંઈ યે ન જાણ મને એનીઃ હું સ્થિર

અહીં ઊભો કે જાઉં છું તણાતો

આંગળીમાં ફૂટેલો લીલોછમ ટાચકો ય

કાળો અવાજ બની જાતો.

મારી ઝળહળતી વેદનાને ટુકડો ય

મળે આભનો તો પાડું સવાર.

અંધારુંઅંધારું ઘરમાં ને બ્હાર

દીવો પેટાવું છું એનો ઉજાસ નથી દેખાતો દીવા મોઝાર.

(ર૬-૮-'૬૮ મંગળ)

andharunandharun gharman ne bhaar