jal diwDo - Geet | RekhtaGujarati

દીવડો તરતો જાય રે-

આજ મારો દીવડો તરતો જાય.

પવન-ઝપાટા ખાય રે-

તોય મારો દીવડો તરતો જાય.

રે કાંઠે હું દીવો જલાવું, ને

સાયબોજી સામે પાર.

રે એંધાણીએ પિયુજી પારખે, હું

ઘરમાં છું કે બા'ર રે-

વાહ, મારો દીવડો તરતો જાય. -દીવડો.

લાખો લોકો તણે ગોખે ઝરૂખે

બહુરંગી બત્તી પેટાય;

હું રે ગરીબ : મારું માટીનું કોડિયું

કેમ કરીને ઓળખાય રે-

વાહ, મારો દીવડો તરતો જાય. -દીવડો.

અંધારી રાત : મારો સાયબોજી જળમાં

જોઈ રહે થર થર જ્યોત;

ઘૂઘવતા પૂરમાં પંડ ઝંપલાવે

મીઠું કરીને મૉત રે-

વાહ, મારો દીવડો તરતો જાય. -દીવડો.

ઝાંખેરી જ્યોતમાં દૂર દૂર દેખું

વાલીડાનાં વીંઝાતાં અંગ;

હાથ કેરી છાજલીમાં બળે મારો દીવડો,

પિયુ આવે મારતો છલંગ રે-

વાહ, મારો દીવડો તરતો જાય.

દીવડો તરતો જાય રે-

વાહ, મારો દીવડો તરતો જાય.

સ્રોત

  • પુસ્તક : સોના નાવડી (પૃષ્ઠ ક્રમાંક 355)
  • સંપાદક : જયંત મેઘાણી
  • પ્રકાશક : ગુજરાત સાહિત્ય અકાદમી
  • વર્ષ : 1997