દરિયાને પહેલીવાર જોતા ખેડૂતનું ગીત

દરિયાના લસલસતા થોકબંધ મોલની પછીતેથી

કોઈ મને લીલુંછમ બોલાવે ક્યારનું

ગોફણથી આંખ હું તો વીંઝું

ને વોંકળાતું આખ્ખુંય આભ વાડ ઠેકે

હું જ વહ્યો જાઉં ત્યારે ટેરવાં બચ્ચાડાંને

ડૂબતાં તણાતાં કોણ રોકે

ચામડીની સુક્કીભઠ્ઠ ભીંત્યુંમાં ખાતરિયું પાડી

વાવી ગયું છે કોણ ફૂલ ઝાંખા અણસારનું?

ઝીણાળાં દાતરડાં પગને નીંદે છે,

મારા નામ લગણ ક્યારે ઈ પૂગશે?

પડતર દરિયે જો જાઉં વેરાઈ હું,

તો એને વાયકાનાં ડૂંડાઓ ઊગશે?

હું ને આ આભવ્હાણરેતખડકકાંઠો

બધાં ટાંપી ઊભાં ને તોય

સાંજને નૈ અચરજ એ વાતનું

ફાળિયું ઉખેડી પડું આડો

ને આંખ મારી ઊંઘરેટી ઘસ્યા કરે પડખું

છાતી પર ફરતા આ ઈચ્છાઓ જોતરેલા

હળને કૈં કઉં કે તને બરકું

રહ્યાસહ્યા સૂરજના ભાથાનું બાચકું હું ખોલું

કે ભૂખ જેમ ઊઘડતું પોપચું સવારનું

dariyane paheli var jota khedutnu geet