પલટણ અગણ્યાએંશી જોધ્ધાની,

એનાં હથિયાર કિયાં?- તકલી ને ત્રાકડી

ડગલું ભર્યું કે હવે ના હઠવું ના હઠવું

સાચનું છે વેણ હવે ના લટવું ના લટવું

વેઠની ઉપાડી પેલી ગાંસડી

બેય નર્યા સાંઠીકડાં : સાઠી વટાવેલી કાઠી ને બીજી એની લાઠી

હાડકાંના માળામાં ઘઉંવર્ણા રામજીએ વાળી છે વજ્જર પલાંઠી

માથા પર ટેકવ્યું છે ફાટેલું આભ

નથી પહેરી કૈં રજવાડી પાઘડી

જોજનવા કાપવાને ધૂળિયે મારગ ઊડે

જૂતિયાં કહું કે પવનપાવડી

વાયકા છે : અમરતની ટોયલીને કાજ મથી નાખ્યો'તો એકવાર દરિયો

આજ ફરી નાથવાને એને ત્યાં ઊભો છે સુકલકડી પ્હેલ્લો અગરિયો

ચપટી મીઠાને હારુ દુનિયાના

બાદછાની હારે એણે બાંધી છે બાખડી

કેડે બાંધેલી ઘડિયાળ કને

બીગબેન બજવે તે ઘંટડીઓ રાંકડી

અંધારાં અજવાળાં ઓગળેલું મેલું પરોઢ ઊગ્યું મીઠાના રંગનું

કૂકડાએ બૂંગિયો ફૂંકીને જાણે એલાન કીધું સતિયાના જંગનું

આખા મલકનાં ઝાડવાંએ ખેરવી જો

આંસુ ભીંજેલી ફૂલપાંખડી

નીચે નમીને પછી ડોસાએ ઉપાડી

આવડીક મીઠાની ગાંગડી