– કે કાગળ હરિ લખે તો બને
અવર લખે તે એકે અક્ષર નથી ઉકલતો મને....
મોરપીંછનો જેના ઉપર પડછાયો ના પડિયો
શું વાંચું એ કાગળમાં જે હોય શાહીનો ખડિયો?
એ પરબીડિયું શું ખોલું જેની વાટ ન હો આંખને....
મીરાં કે’ પ્રભુ શ્વાસ અમારો કેવળ એક ટપાલી
નિસદિન આવે જાય લઈ ને થેલો ખાલીખાલી
ચિઠ્ઠી લખતાંવેત પહોંચશે સીધી મીરાં કને....
– ke kagal hari lakhe to bane
awar lakhe te eke akshar nathi ukalto mane
morpinchhno jena upar paDchhayo na paDiyo
shun wanchun e kagalman je hoy shahino khaDiyo?
e parbiDiyun shun kholun jeni wat na ho ankhne
miran ke’ prabhu shwas amaro kewal ek tapali
nisdin aawe jay lai ne thelo khalikhali
chiththi lakhtanwet pahonchshe sidhi miran kane
– ke kagal hari lakhe to bane
awar lakhe te eke akshar nathi ukalto mane
morpinchhno jena upar paDchhayo na paDiyo
shun wanchun e kagalman je hoy shahino khaDiyo?
e parbiDiyun shun kholun jeni wat na ho ankhne
miran ke’ prabhu shwas amaro kewal ek tapali
nisdin aawe jay lai ne thelo khalikhali
chiththi lakhtanwet pahonchshe sidhi miran kane
સ્રોત
- પુસ્તક : ગુજરાતી ઊર્મિકાવ્યો (પૃષ્ઠ ક્રમાંક 98)
- સંપાદક : જયન્ત પાઠક, રમણલાલ પાઠક
- પ્રકાશક : આદર્શ પ્રકાશન
- વર્ષ : 1983