આંખો અટવાણી જ્યારે

આંખો અટવાણી જ્યારે

આંખો અટવાણી જ્યારે વનની વનરાઈમાં ને,

ગિરિવર ઘેરીને ઊભા આભને, હો જી.

શિખરો ખોવાણાં એનાં વાદળના વૃન્દમાં ને,

ખીણો ખોવાણી આછી ધુમ્મસે, હો જી.

ઝરમર ઝીલ'તી ઝીણી જલની ઝંકોર જ્યારે,

સાચીયે સૃષ્ટિભાસી સોણલું, હો જી.

નાનકડું મારું… જ્યારે મનડું ખોવાણું એમાં,

જગ રે ખોવાણું જ્યારે સામટું, હો જી.

સાંપડિયો ત્યારે મારા આતમનો સાહ્યબો ને,

થળથળ ઘેરી એ ઊભો આંખડી, હો જી.

ફૂલડાંની ફોરે એ તો ઘટડે ઘૂંટાણો મારે,

રહ્યું જી પછી તો શું રે શોધવું હો જી?

(ર૮–૯–૧૯પ૦)

ankho atwani jyare