રેખ્તા
હિન્દવી
સૂફીનામા
રાજસ્થાની
અવિનાશ વ્યાસ
તારી બાંકી રે પાઘલડીનું ફૂમતું રે, મને ગમતું રે,
આ તો કહું છું રે પાતળિયા, તને અમથું! તારી.
તારા પગનું પગરખું ચમચમતું રે,
અને અંગનું અંગરખું તમતમતું રે,
મને ગમતું રે, આ તો કહું છું રે પાતળિયા, તને અમતું! તારી.
પારકો જાણીને તને ઝાઝું શું બોલવું?
ને અણજાણ્યો જાણી તને મન શું ખોલવું?
તને છેટો ભાળીને મન ભમતું રે!
આ તો કહું છું રે પાતળિયા, તને અમથું! તારી.
હાથમાં ઝાલી ડાંગ કડિયાળી,
હરિયાળો ડુંગરો આવતો રે હાલી :
લીંબુની ફાડ જેવી આંખડિયું ભાળી,
શરમ મૂકીને તોયે થાઉં શરમાળી,
તારા રૂપનું તે ફૂલ મઘમઘતું રે, મને ગમતું રે,
આ તો કહું છું રે પાતળિયા તને અમથું! તારી.
કોણ જાણે કેમ મારા મનની ભીતરમાં એવું તે ભરાયું શું,
કે એક મને ગમતો આભનો ચાંદલો ને બીજો ગમતો તું!
ઘરમાં, ખેતરમાં કે ધરતીના થરમાં,
તારા સપનામાં મન મારું રમતું રે,
મને ગમતું રે,
આ તો કહું રે પાતળિયા, તને અમથું. તારી.
સ્રોત
- પુસ્તક : કંકુ ખર્યું ને સૂરજ ઊગ્યો (પૃષ્ઠ ક્રમાંક 176)
- સંપાદક : અંકિત ત્રિવેદી
- પ્રકાશક : નવભારત સાહિત્ય મંદિર
- વર્ષ : 2006