રેખ્તા
હિન્દવી
સૂફીનામા
રાજસ્થાની
આંગળીઓની સરહદથી...
aangaliionii sarhadthii
ભાનુપ્રસાદ પંડ્યા
ભાનુપ્રસાદ પંડ્યા
ધીરેધીરે ખોલી તે આંગળીઓ કીધી પહોળી,
ઉદરમહીંની મૂઠી હાવાં બની ગઈ હથેળી!
પડખે સૂતાં આંગળીઓથી લઉં તુજ છાતી ખોળી,
બંધ આંખની બાળકલીલા તું સાંભરે, ભોળી!
ક્હેશો મા આ ટચૂકડી છે માત્ર કૂણી આંગળીઓ,
હતી બોલતી : મારે મન એ ગુલાબની પાંખડીઓ.
આંગળીઓના વેઢા ગણતાં ટૂચકા કહી રમાડી
બીજી વાતે ધ્યાન પરોવી ઝાઝું દિયે જમાડી!
આંગળીઓ સાહી લઈ ગઈ તું અક્ષરની દુનિયામાં,
પેનપાટીનો નાતો જગવ્યો તેં નાના ‘મુનિયા’માં!
છાત્રાલયથી દૂર શહેરના કાગળ ઘરમાં આવે,
કહેતી : એની આંગળિયુંના મરોડ આ અક્ષરમાં.
આંગળીઓમાં લાલ બીજી આંગળીઓ મૂકી દઈ
આંગળીઓની સરહદથી તું ક્યાં છેટેરી ગઈ?
સ્રોત
- પુસ્તક : ગુજરાતી કવિતાચયન : ૧૯૯૪ (પૃષ્ઠ ક્રમાંક 81)
- સંપાદક : હરિકૃષ્ણ પાઠક
- પ્રકાશક : ગુજરાતી સાહિત્ય પરિષદ, અમદાવાદ
- વર્ષ : 1996